Την προηγούμενη Κυριακή φέραμε σε πέρας μια δύσκολη αποστολή: την κατασκευή της κυρα-Σαρακοστής!!Κάθε χρόνο η Κυρά Σαρακοστή παίρνει τη θέση της στο σπίτι μας, μετρώντας με τον δικό της παραδοσιακό τρόπο τις εβδομάδες μέχρι το Πάσχα.
Την Κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι έναν σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες της μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά.
Κόβαν ένα την βδομάδα
μέχρι να ’ρθει η Πασχαλιά.
Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της κόβουμε ένα πόδι. Το τελευταίο το κόβουμε το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το τελευταίο ποδαράκι σε πολλά μέρη το κρύβουν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι τοποθετούν μαζί με άλλα. Όποιος το βρει θεωρείται τυχερός. Σε κάποιες άλλες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το βρει του φέρνει γούρι.
Είναι αλήθεια πως τα δόγματα της Εκκλησίας μας δεν βρίσκονται διατυπωμένα μονάχα στις αποφάσεις, στα σύμβολα και στους όρους των οικουμενικών συνόδων αλλά και σε όλες στις μορφές τις εκκλησιαστικής ζωής!!Στη ζωγραφική, στην αρχιτεκτονική, στη μουσική, στα ήθη και στα έθιμα της παράδοσης μας τα οποία ρωμαλέα αναβλύζουν την αλήθεια της αποκάλυψης. Και ιδιαίτερα οι παραδόσεις της Εκκλησίας μας από παιδαγωγικής απόψεως βοηθούν τους γονείς να δημιουργήσουν την αυτοεκτίμηση και την ασφάλεια των παιδιών καθώς και την σταθερότητα.
Οι επαναλαμβανόμενες κάθε χρόνο δραστηριότητες(όπως αυτή της κυρα Σαρακοστής) γίνονται ένα μέσο με το οποίο τα μέλη της οικογένειας μπορούν να χτίσουν την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια. Ανεξάρτητα από το τι άλλο μπορεί να συμβεί, οι παραδόσεις μας δεν θα αλλάξουν. Σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν στην ζωή μας ,η παράδοση μας έρχεται να δημιουργήσει μία βάση στο παιδί για να διατηρήσει και να στηριχθεί. Η παράδοση μας είναι αυτό που η σύγχρονη παιδαγωγική αποκαλεί ” βιωματική μάθηση”…
Κωνσταντίνα Κιτάντη, Θεολόγος-Κατηχήτρια.